 An Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017  Ann an 1993 sgrìobh an t-Àrd‑Oll. Dòmhnall Meek gun robh “an diofar a th' eadar ‘Gàidhlig a' Bhìobaill’ agus ‘Gàidhlig an latha an‑diugh’ air a bhith air fhaicinn gu ìre fada nas motha tro thìm – gu h‑àraid am measg luchd cleachdaidh na Gàidhlig a tha nas òige … – iadsan nach eil, ann an cumantas, cho eòlach air ‘Gàidhlig na cùbaid’ 's a bha an sinnsirean.” Ma bha sin fìor is follaiseach an uair sin, tha e nas motha buileach mar sin an‑diugh. 'S e sin an t‑adhbhar gu bheil sinne a' clò-bhualadh na h‑iris seo an‑dràsta. Bhruidhinn ar Tighearna 's ar Slànaighear Ìosa Crìosd gu pearsanta, na cànan fhèin, ri Màiri Magdalen às dèidh na h‑aiseirigh, airson dòchas a thoirt dhi (Eòin 20:16). Tha sinne cuideachd ag iarraidh gum bruidhinn Facal Dhè ri daoine sa chànan anns a bheil iad fhèin a' bruidhinn, a' sgrìobhadh, a' smaoineachadh 's ag aisling an‑diugh.  An Tiomnadh Nuadh 1767  Chaidh an Tiomnadh Nuadh eadar-theangachadh gu Gàidhlig na h-Alba on Ghreugais an toiseach leis an t-Urr. Seumas Stiùbhart, ministear Chill-Fhìnn, agus chaidh a chlò-bhualadh ann an 1767 – beagan 's fichead bliadhna an dèidh blàr Chùil Lodair. B' e a mhac, Iain, ministear Lus, am prìomh eadar-theangair airson an t-Seann Tiomnaidh, a chaidh a chrìochnachadh ann an 1801. O chionn ghoirid, tha suidheachadh na Gàidhlig san àm ri teachd air mòran aire fhaighinn, leis a' chànan a’ dèanamh adhartais agus a’ faighinn inbhe shònraichte ann am beatha na dùthcha. A dh'aindeoin sin tha an sgaradh eadar Gàidhlig làitheil agus an gnè Gàidhlig a tha ann an eadar-theagachadh 1801 a' leudachadh.   An Tiomnadh Nuadh 2017  Tha an eadar-theangachadh seo a' tighinn a-mach 250 bliadhna an dèidh a' chiad eadar-theagachadh dhen Tiomnadh Nuadh on Ghreugais gu Gàidhlig a bhith air a chlò-bhualadh.  Tha an eadar-theangachadh ùr ag amas air a bhith a' toirt ri chèile dìlseachd dhan Ghreugais thùsail le briathrachas làitheal, agus soilleireachd le urram. Tha an obair seo a' nochdadh aig àm nuair a tha cothroman air leth ann airson adhartas na Gàidhlig. Agus tha sinn an dòchas gum bi e feumail airson fòghlaim agus airson nan eaglaisean, a thuilleadh air leughadh phearsanta. Le bhith ag eadar-theangachadh Facal Dhè a Ghàidhlig an latha an‑diugh tha an sgioba againn an dòchas gun cluinn iadsan uile a leughas 's a chluinneas e guth Dhè a' bruidhinn riutha gu soilleir, agus, mar sin, gun tig iad gu eòlas air an t‑sìth 's air an t‑slàinte a tha rim faotainn tro Chrìosd a‑mhàin. 'S e miann na sgioba gum biodh gach moladh, urram agus cliù a' dol thuigesan agus thuigesan a‑mhàin. © Comann Bhìoball na h-Alba 2017 New Gaelic Translation 2017  In 1993 Prof. Donald Meek wrote that “the difference between ‘Bible Gaelic’ and ‘Today’'sGaelic’ has increased over time – especially among young users of Gaelic – those who, for the most part, are not so used to ‘Pulpit Gaelic’, as their forebears were.” If that was apparent then, it is even more so today. That is the reason that we are publishing this translation now.  Our Lord and Saviour spoke personally and in her own language, to Mary Magdalen after the resurrection, to give her hope (John 20:16). We also desire that God’s Word would speak to people in their own language which they speak, write, think and dream in today.   New Testament 1767  The New Testament was first translated into Scottish Gaelic by Rev James Stuart, minister of Killin, and published in 1767 – barely 20 years after the battle of Culloden. His son John, minister of Luss, was the main translator of the Old Testament, completed in 1801. In recent years, the future of Gaelic in education and public life has received much attention as the language flourishes. However, the gap between everyday Gaelic in common use and the Gaelic in the most recent Bible edition continues to widen.   New Testament 2017  This new translation comes 250 years after the first translation of the New Testament from Greek into Gaelic was published.  This new translation aims to combine faithfulness to the Greek original with vocabulary in normal use, and clarity with dignity. The work comes at a time of opportunity in the development of Gaelic. It is our desire that this new translation will be useful in education and for the churches, as well as for personal use. In translating God's Word into the today's Gaelic, our translation team hope that all who read will hear the voice of God speaking clearly to them, and, in that way, that they will know the peace and the salvation that are found only in Christ. It is the desire of the team, that all praise, honour, and glory be God’s and his alone.  © Scottish Bible Society 2017

℗ Comann Bhìoball na h‑Alba 2022 ℗ Scottish Bible Society 2022

An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

<div class="version vid1562 iso6393gla" data-vid="1562" data-iso6393="gla">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="LUK.24">
 <div class="label">24</div><div class="s1">An Aiseirigh aig &#204;osa</div><div class="p"> 1Ach air a' chiad latha dhen t&#8209;seachdain, ann an camhanaich an latha, chaidh iad chun an tuaim, a' toirt leotha nan sp&#236;osraidhean a dh'ullaich iad. 2Agus fhuair iad a' chlach air a roiligeadh on tuam, 3ach nuair a chaidh iad a&#8209;steach, cha d' fhuair iad corp an Tighearna &#204;osa. 4Fhad 's a bha iad ann an imcheist mun seo, seall, sheas dithis dhaoine ann an aodaichean de&#224;lrach rin taobh. 5Agus a' gabhail an eagail, chrom iadsan an aghaidhean chun na talmhainn. Thuirt na daoine riutha, &#8220;Carson a tha sibh a' sireadh an fhir a tha be&#242; am measg nam marbh? 6Chan eil e an seo, ach tha e air &#232;irigh! Cuimhnichibh mar a thuirt e ribh fhad 's a bha e fhathast ann an Galile: 7&#8216;Feumaidh Mac an Duine a bhith air a thoirt thairis do l&#224;mhan dhaoine peacach, agus a bhith air a cheusadh, agus &#232;irigh a&#8209;rithist air an treas latha.&#8217;&#8221; 8Agus chuimhnich iad air na faclan aige.</div><div class="p"> 9An uair sin, a' tilleadh on tuam, dh'innis iad na rudan seo uile dhan aon fhear dheug, agus dhan fheadhainn eile gu l&#232;ir. 10A&#8209;nis b' iad M&#224;iri Magdalen, Ioanna agus M&#224;iri m&#224;thair Sheumais, agus na boireannaich eile a bha c&#242;mhla riutha, a dh'innis na rudan seo dha na h&#8209;abstoil. 11Ach bha na faclan seo mar fhaoin&#8209;sgeulan dhaibh, agus cha robh iad gan creidsinn. 12Ach dh'&#232;irich Peadar agus ruith e chun an tuaim. Chrom e s&#236;os agus chunnaic e na stiallan anairt leotha fh&#232;in; agus dh'fhalbh e dhachaigh, a' gabhail iongnadh mu na bh' air tachairt.</div><div class="s1">Air an Rathad gu Em&#224;us</div><div class="p"> 13Agus seall, air an latha sin fh&#232;in bha dithis dhiubh a' dol gu baile air an robh an t&#8209;ainm Em&#224;us, a bha mu sheachd m&#236;le#24:13 Sa Ghreugais: seasgad stadia/st&#224;id (mu aon chilemeatair deug o Ierusalem) o Ierusalem. 14Bha iad a' c&#242;mhradh ri ch&#232;ile mu na rudan seo uile a bh' air tachairt. 15Fhad 's a bha iad a' c&#242;mhradh agus a' deasbad, th&#224;inig &#204;osa faisg orra agus choisich e c&#242;mhla riutha. 16Ach bha an s&#249;ilean air an cumail o bhith ga aithneachadh.</div><div class="p"> 17Thuirt e riutha, &#8220;D&#232; na gnothaichean a tha sibh a' deasbad eadaraibh fhad 's a tha sibh a' coiseachd?&#8221;</div><div class="p">Sheas iad gun ghluasad, an aghaidhean dubhach. 18An uair sin fhreagair fear dhiubh air an robh an t&#8209;ainm Cleopas e, &#8220;An tusa an t&#8209;aon neach&#8209;tadhail ann an Ierusalem aig nach eil fios air na chaidh a dh&#232;anamh an sin anns na l&#224;ithean seo?&#8221;</div><div class="p"> 19Agus thuirt e riutha, &#8220;D&#232; na rudan?&#8221;</div><div class="p">&#8220;Na rudan a thachair do dh'&#204;osa o N&#224;saret, duine a bha na fh&#224;idh cumhachdach ann an gn&#236;omh agus ann am facal mu choinneamh Dh&#232;, agus an t&#8209;sluaigh gu l&#232;ir. 20Agus mar a thug na h&#8209;&#224;rd&#8209;shagartan agus ar riaghladairean thairis gu d&#236;teadh b&#224;is e, agus mar a cheus iad e. 21Ach bha d&#242;chas againne gum b' esan am fear a bha a' dol a shaoradh Israeil &#8211; seadh, agus a thuilleadh air a seo uile, is e an&#8209;diugh an treas latha on a thachair na rudan seo. 22Agus rud eile: chuir cuid de bhoireannaich o ar measg iongnadh oirnn. Bha iad aig an tuam tr&#224;th anns a' mhadainn, 23agus nuair nach d' fhuair iad a chorp, th&#224;inig iad air ais ag r&#224;dh cuideachd gum faca iad sealladh de dh'ainglean a thuirt gu bheil e be&#242;. 24Chaidh cuid dhen fheadhainn a bha c&#242;mhla rinn fh&#232;in chun an tuaim, agus fhuair iad e d&#236;reach mar a thuirt na boireannaich, ach esan chan fhaca iad.&#8221;</div><div class="p"> 25Thuirt e riutha, &#8220;A dhaoine amaideach agus mall&#8209;chridheach gus a bhith a' creidsinn a h&#8209;uile rud uile a thuirt na f&#224;idhean! 26Nach fheumadh Cr&#236;osd na rudan seo fhulang, agus a dhol a&#8209;steach dha ghl&#242;ir?&#8221; 27Agus a' t&#242;iseachadh le Maois is o na f&#224;idhean gu l&#232;ir, dh'eadar&#8209;mh&#236;nich e dhaibh anns na Sgriobtaran uile na rudan ma thimcheall fh&#232;in.</div><div class="p"> 28Theann iad dl&#249;th ris a' bhaile dhan robh iad a' dol. Leig esan air gun robh e a' dol na b' fhaide air adhart. 29Ach chuir iadsan &#236;mpidh air, ag r&#224;dh, &#8220;Fan c&#242;mhla rinn, oir tha e faisg air an fheasgar is cha mh&#242;r nach eil an latha seachad.&#8221; Agus chaidh e a&#8209;steach airson fuireach c&#242;mhla riutha.</div><div class="p"> 30Nuair a shuidh e aig a' bh&#242;rd c&#242;mhla riutha, ghlac e an t&#8209;aran, bheannaich e, bhris e agus thug e dhaibh e. 31Agus chaidh an s&#249;ilean fhosgladh agus dh'aithnich iad e. Is chaidh e &#224;s an t&#8209;sealladh orra. 32Agus thuirt iad ri ch&#232;ile, &#8220;Nach robh ar cridheachan a' lasadh annainn fhad 's a bha e a' bruidhinn rinn air an t&#8209;slighe, fhad 's a dh'fhosgail e dhuinn na Sgriobtaran?&#8221;</div><div class="p"> 33Agus dh'&#232;irich iad san uair sin fh&#232;in, agus thill iad gu Ierusalem, far an d' fhuair iad an t&#8209;aon fhear deug agus an fheadhainn a bha cuide riutha cruinn c&#242;mhla, 34ag r&#224;dh, &#8220;Dh'&#232;irich an Tighearna dha&#8209;r&#236;ribh agus nochd e ri S&#236;mon!&#8221; 35An uair sin dh'innis iad na bh' air tachairt air an rathad, agus mar a chaidh esan aithneachadh leotha ann am briseadh an arain.</div><div class="s1">&#204;osa a' Nochdadh ris na Deisciobail</div><div class="p"> 36Fhad 's a bha iad fhathast a' bruidhinn mu na rudan seo, sheas &#204;osa fh&#232;in nam measg, agus thuirt e riutha, &#8220;S&#236;th dhuibh.&#8221;</div><div class="p"> 37Ach bha iadsan air an clisgeadh agus fo eagal, is shaoil iad gum b' e spiorad a chunnaic iad. 38Agus thuirt e riutha, &#8220;Carson a tha sibh fo uallach, 's carson a tha ceistean ag &#232;irigh nur cridheachan? 39Coimheadaibh air mo l&#224;mhan agus air mo chasan, oir 's mi fh&#232;in a th' ann. L&#224;imhsichibh mi agus coimheadaibh, oir chan eil fe&#242;il is cn&#224;mhan aig spiorad, mar a ch&#236; sibh a th' agamsa.&#8221;</div><div class="p"> 40Agus nuair a bha e air sin a r&#224;dh, sheall e dhaibh a l&#224;mhan agus a chasan. 41Agus fhad 's a bha iad fhathast m&#236;&#8209;chreidmheach air sg&#224;th aoibhneis, agus fo iongnadh, thuirt e riutha, &#8220;A bheil s&#236;on ri ithe agaibh an seo?&#8221; 42Thug iad dha p&#236;os &#232;isg r&#242;iste#24:42 Tha cuid de l&#224;mh&#8209;sgr&#236;obhainnean, gu h&#8209;&#224;raidh on 9mh linn, a' cur a&#8209;steach &#8220;agus de ch&#236;r&#8209;mheala&#8221;., 43agus ghlac e e, agus dh'ith e mun coinneamh e.</div><div class="p"> 44An uair sin thuirt e riutha, &#8220;Is iad seo m' fhaclan&#8209;sa a thuirt mi ribh fhad 's a bha mi fhathast c&#242;mhla ribh, gum feumadh a h&#8209;uile s&#236;on a tha sgr&#236;obhte mum dheidhinn&#8209;sa ann an Lagh Mhaois is anns na F&#224;idhean is anns na Sailm a bhith air a choileanadh.&#8221;</div><div class="p"> 45An uair sin dh'fhosgail e an inntinnean airson 's gun tuigeadh iad na Sgriobtaran. 46Agus thuirt e riutha, &#8220;Mar seo tha e sgr&#236;obhte, gum feumadh an Cr&#236;osd fulang agus &#232;irigh o na mairbh air an treas latha, 47agus gum feumadh aithreachas is mathanas pheacaidhean a bhith air a shearmonachadh na ainm&#8209;san dhan a h&#8209;uile n&#224;isean, a' t&#242;iseachadh o Ierusalem. 48Tha sibh nur fianaisean air na rudan seo. 49Agus seallaibh, tha mise a' cur gealladh m' athar a&#8209;mach oirbh; ach fanaibh&#8209;se anns a' bhaile gus an t&#232;id ur sgeadachadh le cumhachd on &#224;irde.&#8221;</div><div class="s1">&#204;osa a' Dol suas gu N&#232;amh</div><div class="p"> 50An uair sin thre&#242;raich e a&#8209;mach iad cho fada ri Betani, agus a' togail suas a l&#224;mhan, bheannaich e iad. 51Fhad 's a bha e gam beannachadh, dhealaich e riutha agus chaidh a thoirt suas gu n&#232;amh. 52Agus rinn iad adhradh dha is thill iad gu Ierusalem le m&#242;r&#8209;aoibhneas. 53Agus bha iad an&#8209;c&#242;mhnaidh anns an teampall, a' moladh Dh&#232;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Ach air a' chiad latha dhen t‑seachdain, ann an camhanaich an latha, chaidh iad chun an tuaim, a' toirt leotha nan spìosraidhean a dh'ullaich iad. Agus fhuair iad a' chlach air a roiligeadh on tuam, ach nuair a chaidh iad a‑steach, cha d' fhuair iad corp an Tighearna Ìosa. Fhad 's a bha iad ann an imcheist mun seo, seall, sheas dithis dhaoine ann an aodaichean deàlrach rin taobh. Agus a' gabhail an eagail, chrom iadsan an aghaidhean chun na talmhainn. Thuirt na daoine riutha, “Carson a tha sibh a' sireadh an fhir a tha beò am measg nam marbh? Chan eil e an seo, ach tha e air èirigh! Cuimhnichibh mar a thuirt e ribh fhad 's a bha e fhathast ann an Galile: ‘Feumaidh Mac an Duine a bhith air a thoirt thairis do làmhan dhaoine peacach, agus a bhith air a cheusadh, agus èirigh a‑rithist air an treas latha.’” Agus chuimhnich iad air na faclan aige.
An uair sin, a' tilleadh on tuam, dh'innis iad na rudan seo uile dhan aon fhear dheug, agus dhan fheadhainn eile gu lèir. A‑nis b' iad Màiri Magdalen, Ioanna agus Màiri màthair Sheumais, agus na boireannaich eile a bha còmhla riutha, a dh'innis na rudan seo dha na h‑abstoil. Ach bha na faclan seo mar fhaoin‑sgeulan dhaibh, agus cha robh iad gan creidsinn. Ach dh'èirich Peadar agus ruith e chun an tuaim. Chrom e sìos agus chunnaic e na stiallan anairt leotha fhèin; agus dh'fhalbh e dhachaigh, a' gabhail iongnadh mu na bh' air tachairt.

Agus seall, air an latha sin fhèin bha dithis dhiubh a' dol gu baile air an robh an t‑ainm Emàus, a bha mu sheachd mìle o Ierusalem. Bha iad a' còmhradh ri chèile mu na rudan seo uile a bh' air tachairt. Fhad 's a bha iad a' còmhradh agus a' deasbad, thàinig Ìosa faisg orra agus choisich e còmhla riutha. Ach bha an sùilean air an cumail o bhith ga aithneachadh.
Thuirt e riutha, “Dè na gnothaichean a tha sibh a' deasbad eadaraibh fhad 's a tha sibh a' coiseachd?”
Sheas iad gun ghluasad, an aghaidhean dubhach. An uair sin fhreagair fear dhiubh air an robh an t‑ainm Cleopas e, “An tusa an t‑aon neach‑tadhail ann an Ierusalem aig nach eil fios air na chaidh a dhèanamh an sin anns na làithean seo?”
Agus thuirt e riutha, “Dè na rudan?”
“Na rudan a thachair do dh'Ìosa o Nàsaret, duine a bha na fhàidh cumhachdach ann an gnìomh agus ann am facal mu choinneamh Dhè, agus an t‑sluaigh gu lèir. Agus mar a thug na h‑àrd‑shagartan agus ar riaghladairean thairis gu dìteadh bàis e, agus mar a cheus iad e. Ach bha dòchas againne gum b' esan am fear a bha a' dol a shaoradh Israeil – seadh, agus a thuilleadh air a seo uile, is e an‑diugh an treas latha on a thachair na rudan seo. Agus rud eile: chuir cuid de bhoireannaich o ar measg iongnadh oirnn. Bha iad aig an tuam tràth anns a' mhadainn, agus nuair nach d' fhuair iad a chorp, thàinig iad air ais ag ràdh cuideachd gum faca iad sealladh de dh'ainglean a thuirt gu bheil e beò. Chaidh cuid dhen fheadhainn a bha còmhla rinn fhèin chun an tuaim, agus fhuair iad e dìreach mar a thuirt na boireannaich, ach esan chan fhaca iad.”
Thuirt e riutha, “A dhaoine amaideach agus mall‑chridheach gus a bhith a' creidsinn a h‑uile rud uile a thuirt na fàidhean! Nach fheumadh Crìosd na rudan seo fhulang, agus a dhol a‑steach dha ghlòir?” Agus a' tòiseachadh le Maois is o na fàidhean gu lèir, dh'eadar‑mhìnich e dhaibh anns na Sgriobtaran uile na rudan ma thimcheall fhèin.
Theann iad dlùth ris a' bhaile dhan robh iad a' dol. Leig esan air gun robh e a' dol na b' fhaide air adhart. Ach chuir iadsan ìmpidh air, ag ràdh, “Fan còmhla rinn, oir tha e faisg air an fheasgar is cha mhòr nach eil an latha seachad.” Agus chaidh e a‑steach airson fuireach còmhla riutha.
Nuair a shuidh e aig a' bhòrd còmhla riutha, ghlac e an t‑aran, bheannaich e, bhris e agus thug e dhaibh e. Agus chaidh an sùilean fhosgladh agus dh'aithnich iad e. Is chaidh e às an t‑sealladh orra. Agus thuirt iad ri chèile, “Nach robh ar cridheachan a' lasadh annainn fhad 's a bha e a' bruidhinn rinn air an t‑slighe, fhad 's a dh'fhosgail e dhuinn na Sgriobtaran?”
Agus dh'èirich iad san uair sin fhèin, agus thill iad gu Ierusalem, far an d' fhuair iad an t‑aon fhear deug agus an fheadhainn a bha cuide riutha cruinn còmhla, ag ràdh, “Dh'èirich an Tighearna dha‑rìribh agus nochd e ri Sìmon!” An uair sin dh'innis iad na bh' air tachairt air an rathad, agus mar a chaidh esan aithneachadh leotha ann am briseadh an arain.

Fhad 's a bha iad fhathast a' bruidhinn mu na rudan seo, sheas Ìosa fhèin nam measg, agus thuirt e riutha, “Sìth dhuibh.”
Ach bha iadsan air an clisgeadh agus fo eagal, is shaoil iad gum b' e spiorad a chunnaic iad. Agus thuirt e riutha, “Carson a tha sibh fo uallach, 's carson a tha ceistean ag èirigh nur cridheachan? Coimheadaibh air mo làmhan agus air mo chasan, oir 's mi fhèin a th' ann. Làimhsichibh mi agus coimheadaibh, oir chan eil feòil is cnàmhan aig spiorad, mar a chì sibh a th' agamsa.”
Agus nuair a bha e air sin a ràdh, sheall e dhaibh a làmhan agus a chasan. Agus fhad 's a bha iad fhathast mì‑chreidmheach air sgàth aoibhneis, agus fo iongnadh, thuirt e riutha, “A bheil sìon ri ithe agaibh an seo?” Thug iad dha pìos èisg ròiste, agus ghlac e e, agus dh'ith e mun coinneamh e.
An uair sin thuirt e riutha, “Is iad seo m' fhaclan‑sa a thuirt mi ribh fhad 's a bha mi fhathast còmhla ribh, gum feumadh a h‑uile sìon a tha sgrìobhte mum dheidhinn‑sa ann an Lagh Mhaois is anns na Fàidhean is anns na Sailm a bhith air a choileanadh.”
An uair sin dh'fhosgail e an inntinnean airson 's gun tuigeadh iad na Sgriobtaran. Agus thuirt e riutha, “Mar seo tha e sgrìobhte, gum feumadh an Crìosd fulang agus èirigh o na mairbh air an treas latha, agus gum feumadh aithreachas is mathanas pheacaidhean a bhith air a shearmonachadh na ainm‑san dhan a h‑uile nàisean, a' tòiseachadh o Ierusalem. Tha sibh nur fianaisean air na rudan seo. Agus seallaibh, tha mise a' cur gealladh m' athar a‑mach oirbh; ach fanaibh‑se anns a' bhaile gus an tèid ur sgeadachadh le cumhachd on àirde.”

An uair sin threòraich e a‑mach iad cho fada ri Betani, agus a' togail suas a làmhan, bheannaich e iad. Fhad 's a bha e gam beannachadh, dhealaich e riutha agus chaidh a thoirt suas gu nèamh. Agus rinn iad adhradh dha is thill iad gu Ierusalem le mòr‑aoibhneas. Agus bha iad an‑còmhnaidh anns an teampall, a' moladh Dhè.

استمع إلى Lùcas 24