لوقا 4
4
عیسی آزمایش وونه
1عیسی پِر از روحِ خِدا، رود اردن جه بَردَگِردسّه، و روحِ خِدا وِره بَوِرده بیابون. 2در اونجه شیطون چهل روز وِره وسوسه هاکارده. در اون روزها هیچ‌چی نَخارده، و آخِرِ سَر وِشنا بَییه. 3پس شیطون وِره بائوته: «اگه ته خِدا ریکا هسّی، این سنگ ره بائور، نون بَووشه.» 4عیسی جِواب هادا: «خِدا کتاب دِله بَنوِشتوهه که آدِم تنها با نون زنده نی‌یِه.»
5بعد شیطون وِره اَتّا جای خَله بِلِند بَوِرده و در یک آن همۀ حکومتهای دِنیاره وِره نشون هادا 6و وِره بائوته: «مِن قدرِت و جلال همه ایناره تِره دِمبه، اینِسّه که به مِن بسپارِسّه بَییه و مختارِمه اون ره به هر کی که خامبه، هادِم. 7کافی هسّه مِره پَرسّش هاکانی تا اینا همه از آنِ ته بَووهه.» 8عیسی جِواب هادا: «بَنوِشتوهه:
«‹شه خِداوند خِدا ره پرسّش هاکان
و فِقط وِره خدمِت هاکان.›»
9بعد شیطون وِره به شهر اورشلیم بَوِرده و بالایِ معبِد قِرار هادا و بائوته: «اگر خِدا ریکا هَسّی، شه ره اینجه جه دِمبِده پایین. 10اینسته که بَنوشتوهه:
«‹ته خَوِری شه فرشته‌ها ره دستور دِنه
تا ته جه مواظبت هاکانند.
11ویشون تِره شه دَستهاجه گِرِنّه
نَکانه ته لینگ به سنگی بَخاره.›»
12عیسی جِواب هادا: «خِدا کتاب مقدس دِله بائوته: ‹شه خِداوند خِدا ره آزمایش نَکان.›» 13وقتی همۀ وسوسه‌های شیطون تموم بَییه، وِره تا فرصتی دیگه ول هاکارده.
رد هاکاردِنه عیسی در ناصره
14عیسی در قوّت روحِ خِدا به جلیل بَردَگِردِسته و وِنه آوازه در همه جای اون نواحی دَپیته. 15وِه کنیسه‌ها دِله ویشونه تعلیم داهه و همه وِره تحسین کاردِنه. (منظور از کنیسه محل عِبادِتِ یهودیها هسته.)
16پس به شهر ناصره، که در اونجه گَت بَییه بی‌یِه، بورده و در روز شبات، طبق معمول بورده کنیسه. و راست بَییه تا تلاوت هاکانه قسمتی از کِلام خِدا ره. (منظور از شبات روز عِبادِت یهودیها در روز شنبه هسته) 17طومار اِشعیای نبی ره وِره هادانه. وقتی اون تا ره واز هاکارده، قسمتی ره پِدا هاکارده که گاته:
18«روح خِداوند در مِن دَره،
اینِسّه که مه ره انتخاب هاکارده
تا فقیرون ره بشارت هادِم
وِه مِره بَرِسِندیه تا آزادی رِه به اسیرون
و بینایی ره به نابینایون اعلام هاکانِم.
و ستم بَدییه‌ها ره رِهایی هادِم
19و امسال سال لطف خِداوند هسته.»
20بعد طومار ره دَپیته و به متولی کنیسه هادا و ویشونه روبرو هِنیشته. هَمینتی که همه وِره اِشانه، 21اینتی بائوته «امروز این بَنِوِشته موقعی که وِره گوش دانی، به انجام بَرِسیه.» 22همه وِنجه خار گاتِنه و از کِلام پِر از قدرِت وِه در تعجب دَیینه و گاتِنه: «مگه وِه یوسفِ ریکا نی‌یه؟» 23عیسی ویشون رِه بائوته: «بی‌گِمون این مَثِل ره مِسّه یارِننی که ‹ای طبیب شه ره شِفا هاده! اونچه ره بِشناسّیمی در کَفَرناحوم هاکاردی، اینجه در شه زادگاه هِم انجام هاده.›» 24بعد بائوته: «اطمینان دارین که هیچ نبی‌ای شه شهر دِله احترام نِدارنه. 25راستی شما ره گامبه که در زِمانِ ایلیای پیغمبِر موقعی که آسمون سه سال و نیم دَوِسّه بَییه و خِشکسالی سختی همه جای اون سرزمین ره فرا بَییته بی‌یِه، بیوه‌زنون زیادی اسرائیل دِله دَیینه. 26اما ایلیای پیغمبِر هیچ کدوم پَلی بَرِسییِه نَییه، جز اون بیوه زِنایِ غیر یهودی که در شهر صَرِفَه در سرزمین صیدون دَییه. 27در زِمان اِلیشَع نبی هِم جذامیون زیادی اسرائیل دِله دَیینه، امّا هیچ کدوم شه جذام جه پاک نَیینه، جز نَعَمان سُریانی غیرِ یهود.» 28بعد همۀ اونایی که کنیسه دِله دَیینه، از بشناسّن این حرفها عَصِبانی بَیینه 29و هِرِسّانه وِره شهر جه بیرون بَکِشینه و بر لبۀ کوهی که شهر وِنه بالا بِنا بَییه بی‌یِه، بَوِردِنه تا از اونجه وِره دِنبَدِن پایین. 30امّا وِه از بین مردِم رد بَییه و بورده.
شفای اِتّا دیوانه
31بعد عیسی به شهر کَفَرناحوم که جلیل دِله بی‌یِه، بورده و در روز شبات مردِم ره تعلیم داهه. 32ویشون از تعلیم وِه در تعجب دَیینه، اینِسّه که وِنه کِلام دِله اقتدار دَییه. 33در کنیسه، اَتّا دیوانه مَردی دَییه که روح ناپاک داشته. وِه با صدایی بِلِند داد زوئه: 34«ای عیسای ناصری، ته اِما ره چیکار دانی؟ مگه بی‌یَمویی اِما ره نابود هاکانی؟ مِن دومبه ته کی هَسّی؛ ته اون قِدّوسِ خِدایی!» 35عیسی روح ناپاک سَر داد بَکِشیه و بائوته: «ساکت بَووش و وِنجه بیرون بور!» اون لحظه دیو، اون مردی ره در حِضور همه بِنه بَزو، و بی‌اونکه آسیبی وِره بَرِسِنده، وِنجه بیرون بورده. 36مردِم همه تعجب هاکاردِنه و همدیگه ره گاتِنه: «اینتا چه کِلامی هَسّه؟ وِه با اقتدار و قدرِت به ارواح ناپاک دستور دِنه و ارواح ناپاک هِم مردِم جه بیرون اِنّه!» 37اینتی خَوِرِ کارهای وِه در همه جای اون نواحی دَپیته.
شفای پِطرُس زن مار و خَلِه‌های دیگه
38بعد عیسی کنیسه ره ترک هاکارده، بورده پطرُس شَمعون سِره. امّا پطرُس شَمعون زن مار ره توویِ سختی بَییته. اونا عیسی جه بخاستِنه وِره شِفا هاده. 39پس بورده وِنه بالین سَر هِرِسّا و توو ره دستور هادا و وِنه توو قطع بَییه. وِه سریع راست بَییه و شِروع هاکارده اونا جه پذیرایی هاکاردن.
40غروبسری همۀ اونایی که مَریضی‌های مختلف داشتِنه، اونا ره عیسی پَلی بیاردِنه، و وِه هِم بر هر کدومِ ویشون دست یِشته و شفا داهه. 41دیوها هِم خَلِه‌ها جه بیرون بوردِنه و فریادکنون گاتِنه: «ته خِدای ریکا هسّی!» امّا وِه اونایِ سَر داد کَشیه و نییِشته اونا حرفی بَزِنِن، اینِسّه که اونا دونِسّنه وِه مسیح هَسّه.
42سِوایی عیسی بورده اَتّا جای خلوِت. اما مردِم وِنه دِنبال گَردِسِّنه و وقتی به اونجه که وِه دَییه بَرِسینه، سعی هاکاردِنه نی‌یِلِن ویشون پَلی جه بوره. 43امّا وِه بائوته: «مِن وِنه پادشاهی خِدا ره در شهرهای دیگه هِم بشارت هادِم، بِخاطر هَمینِ بَرِسیه بَییمه.» 44پس به موعظه در کنیسه‌های یهودیه ادامه هادا.
© Mazanmedia
