– Тиимэ, зүб, – гэжэ зүүдэн соонь Бурхан үгүүлбэ. – Ши гэмгүйш. Тиимэһээ Би энэ эхэнэрые эдлэхэ арга шэнээ шамда үгөөгүйб. Минии урда нүгэлтэй байха хэрэгһээшни зайлуулааб. Зүгөөр ши мүнөө тэрэниие үбгэндэнь бусаа. Тэрэшни лүндэншэ хүн, шинии амиды үлэхын тула уншалга хэхэ, тиихэдэнь Би шамайе амиды мэндэ үлөөхэб. Хэрбээ тэрэниие үбгэндэнь бусаагаагүй һаа, өөрөөшье, шинии хамаг угшье хосорхо!