ከ{{ምዕራፍ}} ታዋቂ የመጽሐፍ ቅዱስ ጥቅሶች

ያጋሩ

Iso unga dedi: — Men tirilish va hayotdirman. Menga ishongan odam oʻlsa ham yashaydi. Kimda–kim Menga ishonib yashasa, to abad oʻlmaydi. Bunga ishonasanmi?

— Agar ishonsang, Xudoning ulugʻvorligini koʻrasan, deb senga aytmaganmidim?! — dedi Iso.

Isoning koʻzlaridan duv–duv yosh oqdi.

Iso buni eshitib, shunday dedi: — Bu kasallik oʻlim bilan yakunlanmaydi, balki Xudoning ulugʻlanishiga va shu orqali Xudo Oʻgʻlining ulugʻlanishiga sabab boʻladi.

Shunday dedi–yu, baland ovoz bilan xitob qildi: — Lazar, tashqariga chiq! Shu payt qoʻlu oyoqlari kafanlangan, yuzi roʻmol bilan oʻralgan marhum chiqib keldi. — Kafanini yechinglar, uni qoʻyib yuboringlar, — dedi Iso odamlarga.

Iso tagʻin qattiq iztirob chekib, qabr oldiga keldi. Qabr bir gʻor boʻlib, ogʻzi tosh bilan yopilgan edi.

Bu soʻzlarini aytib boʻlib, ularga yana dedi: — Doʻstimiz Lazar uxlab qoldi. Men uni uygʻotgani ketyapman.