Біблія про закарпатцько романо чіб

Ісус пгендя Пескєре сікаденґє:
— Есас єкг барвало мануш. Кє лесте есас єкг бувтяріс, саво ліджялас бувті андро лескєро хулаїпе. Єкгвар лес обвінінде, со ов розкєрел хулаїпе пескєре хулаєс. Акор ода хулай вічіндя лес і пгендя лескє: «Со када ме шунав пал туте? Ізде пескєрі бувті. Ту іма на дикгєга пал мійро хулаїпе».
Ода бувтяріс подуміндя: «Со канакє манґє те кєрен? О хулай чівел ман тейле пале бувті. Те джян, те ваїнен нане ман зор, а те манґавкєрен ладжявман. Канакє джянав, со кампел те кєрен, гой вареко мі лел ман кє песте андро кгєр, кана ачава бі е бувті». Акор ов кєздиндя те вічінкєрен саконе єкгєс, ко ачіля те камен лескєре хулаєскє. Ов пгучля першонестар: «Кєці ту камес мійре хулаєскє?» Ода отпгендя: «Шел гордова олівково олєйос». Бувтяріс пгендя лескє: «Ле тийрі розпіска, і сіґєредер беш і пісін пенда». Паліш пгендя те дуйтонескє: «А ту кєці камес?» Када отпгендя: «Езерос ґовне дів». Те лескє пгендя: «Ле тийрі розпіска, а пісін охтошел».
І хундя хулай те ашарен біпатівакєре бувтяріс, важ ода кай ов авка ґодяверонес кєрдя. Кале векоскєре чаве федер пес ахальон, сар те ліджянпес ле манушенца, сар о чаве ле шветлоскєре. Ме туменґє пгенав, аракгєн пескє ле баратен нажувже барваліпнага, гой, кана лес на ейла, мі прелен тумен андро вечне кгєра.
Ко патівало андро цікно, ода патівало те андро баро, а ко напатівало андро цікно, ода напатівало те андро баро. Те тумен андро нажувжо барваліпе на санас патівале, акор ко туменґє допатяла чачуно? Те тумен на санас патівале андро цузо, акор ко дела туменґє тумаро?
Нісаво совґас наший совґалінел дує хулаєнґє. Ов єкгєс кєздинела те мержінен, а дуйтонес камела, або єкгєга ліджялапес патівалонес, а дуйтонес дикгєла тейле. Тумен наший совґалінен те ле Девлескє, те ле барваліпнаскє.
Фарісєї, саве каменас о лове, шуненас саворо ода і асанас ле Ісусостар. А Ісус ленґє пгендя:
— Тумен тговенпес аврі анґлал о мануша, со тумен сан чачібнаскє, та о Дейл джянел тумаре їле. Ода, со мануша цінінен, джюнґіпе андро Девлескєре якга.

Законос те о пророка есас джі ко Іоанн, а акадала овратар вакєрелпес Радишаґоскєро Гійрос пало Краліпе ле Девлескєро, і сако дотговел пескєрі зор, гой те заджян андре лесте. Сіґєредер о нєбос те е пгув проперена, сар кана хоч єкг чорточка нашльола андало Законос!
Сако єкг, ко мукєл пескєра ромня, а паліш лел пескє авра ромня, кєрел лубіпен. І сако єкг, ко лел пескє ромня, саві розґейляпес пескєре ромега, кєрел лубіпен.

Есас єкг барвало мануш. Ов кіделаспес андре єкг кучедер і андро єкг раїканедер голмі і сако дівес іґєн мулатинелас. Одя есас єкг чоро мануш про нав Лазар, саво пашльолас паж лескєрі капура, а ле насвалібнастар на есас жувжо тєлос пре лесте. Ов іґєн камелас те чальон ле которенца пало скамін, кай бешелас барвало. Руконе авенас і чаркєренас лескє рані. Ачіляпес, со мувля чоро мануш, і одліґєнде лес о анґєла пашес ко Авраам. Мувля те о барвало, те лес парунде. Кана барвало есас андро адос, андре барі дукг, ов ваздня пескєре якга і дуралестар дикгля ле Авраам, а паж лесте те ле Лазар. Ов завріскіндя і манґляпес: «Даде Авраам! Посаїн ман і бічав ле Лазар, мі ціндярел пескєро анґушто андро пані, гой те шілісальол манґє е чіб, бо ме аде мучінавпес андре аді яґ». Та Авраам отпгендя: «Чаворея! Лепер, ту іма хундял са лачо андро тийро джівіпе, а Лазар дикгля єкг подліпе. Канакє ов аде радисальол, а ту семвединес. Та те авка машкар аменде гіні барі ховр, і важ ода, ко камел те преджян адарік кє туменде, на бійрінел, а те одарік кє аменде на авен». Барвало пгендя: «Акор ме тут іґєн манґав, дадорея, бічав ле Лазар ко мійро дадескєро кгєр, бо кє манде минґ гін панч пграла. Мі джял, мі пгенел ленґє анґлал, гой те оне те на поперен андре ада мучішаґоскєро тган». Авраам лескє отпгендя: «Кє ленде гін Моїсєй те о пророка, лен мі шунен». Та ов лескє пгендя: «Наа, даде Авраам, те вареко ле мувлендар авела кє ленде, покаїненапес». Про ода Авраам лескє отпгендя: «Те оне ле Моїсєй те ле пророкен на шунен, та хоч ушілялас вареко опре ле мувлендар, оне те авка на патяна».

ያዳምጡ Лукастар 16