Gewilde Bybelverse vanaf پێدایش 7

Deel

هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”تئو گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان بۆجیگئے تها برئو، چێا که منَ گِندان که اے نَسلا پهرێزکار تئو ائے.

تان یکّ سد و پنجاه رۆچا زمین آپا مان پۆشتگ‌اَت.

نوهئے اُمرئے شَش سدُمی سالئے دومی ماهئے هَبدهُمی رۆچا، جُهلانکیانی سجّهێن چَمّگ بُتکنت و آسمانئے دریگ پَچ بوتنت.

هُدایا زمینئے سرئے سجّهێن سَهدار گار و گُمسار کرتنت. انسان و جانوَر و لاپکَشّ و آسمانئے مُرگ، سجّهێن چه زمینا گار بوتنت. اێوکا نوه و هما که گۆن آییا بۆجیگا گۆن اَتنت، پَشت کپتنت.

چِلّ رۆچ و چِلّ شپا زمینئے سرا هئوران گوَرت.