เยเรมีย์ 18:11-17

เพราะฉะนั้น คราวนี้จึงกล่าวกับคนยูดาห์และชาวเมืองเยรูซาเล็มว่า <พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังก่อสิ่งร้ายไว้สู้เจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้เจ้า ทุกๆคนจงกลับเสียจากทางชั่วของตน และจงซ่อมทางและการกระทำของเจ้าทั้งหลายเสีย> <<แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า <เหลวใหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะกระทำตามความดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตนทุกคน> <<เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า จงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่า ผู้ใดเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้าง อิสราเอลพรหมจารีนั้น ได้กระทำสิ่งอันน่าหวาดเสียวนัก หิมะแห่งภูเขาเลบานอนจะหายจาก หน้าผาของสีรีออนหรือ น้ำแห่งภูเขาจะแห้งไปหรือ คือลำธารที่ไหลเย็นนั่นนะ แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสีย เขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จ เขาได้สะดุดในหนทางของเขา ในถนนโบราณ และเข้าไปตามทางซอย ไม่ไปตามถนนหลวง ได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่หวาดเสียว เป็นสิ่งที่เขาเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดเสียว และสั่นศีรษะของเขา เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออก ต่อหน้าศัตรู เราจะหันหลังให้เขาไม่ใช่หันหน้าให้ ในวันแห่งความลำบากยากเย็นของเขานั้น>>